Friday, December 5, 2008

शिळी झालीएत आता चितेवरची फुलं...
श्रदधांजली आणि भिंतींवरचे फोटो...
शिळी नाही ना होउ शकत अशी अंत:करणातली धसधस...
रात्र झालीए आता...
आणि युगभरात गोठलेलं रक्त आग लावुन जाळायचय...
पण जंगलात वणवाही नकोय...
पोळतील हात..
आणि उरेल फ़क्त राख...
एक दिवा हवाय उब देण्यासाठी...
एक ज्योत हविए अंधार फ़ोडण्यासाठी....
स्वप्नं,
दु:ख,
आशा,
आकांक्षा,
प्रेम,
माया,
आनंद,
स्वार्थ,
ईर्शा,
क्रांती,
द्वेश,
राग,
कला,
मत्सर,
हाव,
अंधार.....
आणि मी पेन खाली ठेवलं...
चांदण्यांच्या तेजा पेक्षा रस्त्यावरचे दिवे प्रखर होताएत...
आणि हे अनुभवणारा भावनांचा थांबा सुन्न...

डोळे फ़ाडुन बघाव लागणारं सॊंदर्य खिदळतंय...
आणि हळ्हळतीए बंद पापण्यांमागची सोनेरी किनार...

रखरखत्या उन्हात वारयाची मंद झुळूक नाही...
घोंघावतीए बोचणारी खोलीपुरती हवा...

पापड लाटण्याचे दिवसही आता सुकून पापड झाले...
कारण आजीच्या लाट्याही आता दुकानात मिळ्तात म्हणे...